Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no
, Bokmålsordboka og Nynorskordboka
Bokmålsordboka og Nynorskordboka
NN
Nettsidespråk,
, Display language
, Мова
Meny
Hjelp
Om ordbøkene
Innstillingar
Kontakt oss
NN
Nettsidespråk,
, Display language
, Мова
Avansert søk
Vanleg søk
Ordbøker
Begge ordbøkene
Bokmålsordboka
Nynorskordboka
Søk
Oppslagsord
Med bøygde former
Fritekstsøk
Ordklasse
alle
verb
substantiv
adjektiv
pronomen
determinativ
adverb
preposisjonar
konjunksjonar
subjunksjonar
interjeksjonar
Nullstill
Listevisning
Søkjehjelp
Eitt treff
Bokmålsordboka
1
oppslagsord
duo
substantiv
hankjønn
Vis bøyning
Opphav
fra
italiensk
;
fra
latin
‘to’
Betydning og bruk
musikkstykke komponert for eller utført av to musikere
;
duett
(1)
Eksempel
de skal synge duo sammen
gruppe av to sangere
eller
musikere
Eksempel
de utvider duoen til trio
som etterledd i ord som
kammerduo
to personer som opererer sammen
;
par
(
1
I)
Eksempel
duoen
satset på veddeløpshester
Artikkelside
Nynorskordboka
0
oppslagsord