Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

deduksjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin; av dedusere

Tyding og bruk

det å dedusere;
utleiing, slutning
i filosofi: logisk utleiing og slutning frå det allmenne til det einskilde; til skilnad frå induksjon (1)

induksjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin , av inducere ‘føre inn’; jamfør indusere

Tyding og bruk

i filosofi: det å slutte frå ei rekkje einskildtilfelle til det allmenne;
motsett deduksjon (2)
i fysikk: det å få fram elektrisk straum i ein leiar ved å endre magnetfeltet rundt
Døme
- elektrisk induksjon
i biologi: det at visse celler eller stoff, særleg under fosterutviklinga, utløyser ein bestemt vekst hos visse andre celler eller gjer at visse andre stoff blir laga
i medisin: det å framkalle eller stimulere til ein ønskt respons

Faste uttrykk

elektromagnetisk induksjon
produksjon av elektrisitet ved å endre den magnetiske fluksen (1 gjennom ein straumkrins
elektrostatisk induksjon
det at elektrisk ladning blir utvikla på overflata av ein leiar (3) når leiaren blir plassert i eit elektrostatisk felt

deduktiv

adjektiv

Tyding og bruk

utleiande ved deduksjon, som går frå det allmenne til det einskilde;

til skilnad frå induktiv

Døme

deduktiv metode;
deduktive resonnement