Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no
, Bokmålsordboka og Nynorskordboka
Bokmålsordboka og Nynorskordboka
NN
Nettsidespråk,
, Display language
, Мова
Meny
Hjelp
Om ordbøkene
Innstillingar
Kontakt oss
NN
Nettsidespråk,
, Display language
, Мова
Avansert søk
Vanleg søk
Ordbøker
Begge ordbøkene
Bokmålsordboka
Nynorskordboka
Søk
Oppslagsord
Med bøygde former
Fritekstsøk
Ordklasse
alle
verb
substantiv
adjektiv
pronomen
determinativ
adverb
preposisjonar
konjunksjonar
subjunksjonar
interjeksjonar
Nullstill
Listevisning
Søkjehjelp
3 treff
Nynorskordboka
3
oppslagsord
verdsborgar
substantiv
hankjønn
Vis bøying
Opphav
etter
tysk
Tyding og bruk
menneske
Døme
det er fødd ein ny verdsborgar
verdsvan person
;
kosmopolitt
(1)
Artikkelside
kosmopolitt
substantiv
hankjønn
Vis bøying
Opphav
av
gresk
polites
‘borgar’
Tyding og bruk
person som reknar heile verda som fedrelandet sitt
;
verdsborgar
(2)
dyr
eller
plante som finst over heile verda
Artikkelside
monden
adjektiv
Vis bøying
Uttale
mondeˊn
Opphav
frå
fransk
;
av
latin
mundanus
‘verdsborgar’, av
mundus
‘verd’
Tyding og bruk
som høyrer til den store verda
;
elegant
(1)
,
flott
(
3
III
, 2)
,
fasjonabel
Døme
ein monden restaurant
Artikkelside