Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

substantiv hokjønn

adjektiv

norrønt skarpr

som skjer godt;
med kvass kant eller spiss
Døme
- ein skarp kniv;
- skarpe klør
spiss, brå
Døme
- eit skarpt hjørne;
- ein skarp sving
klar og tydeleg;
markert
Døme
- skarpe andletsdrag;
- eit skarpt fotografi;
- dra ei skarp grense
om luft, lukt, lyd eller lys: bitande, stikkande;
gjennomtrengjande;
blendane, sterk;
kvass (2, 2)
Døme
- skarp vårluft;
- ein ost med skarp lukt;
- ho hadde ei skarp røyst;
- ein morgon med skarpt lys
om jord: full av sand og stein;
mager (2, 3)
Døme
- ein furumo med skarp jord
om sans eller sanseorgan: som oppfattar klart;
god
Døme
- ha skarpt syn;
- ha eit skarpt øyre
rask i tanke og oppfatning;
gløgg, intelligent
Døme
- dei skarpaste forskarane
hard, streng, nådelaus;
kvass (2, 5)
Døme
- få skarp kritikk;
- gje ei skarp irettesetjing;
- vere under skarpt oppsyn;
- det vart ei skarp tevling
- brukt som adverb:
  sjå skarpt på nokon
som har prosjektil
Døme
- skarpe skot
- brukt som substantiv:
  skyte med skarpt
kvikk, rask
Døme
- det gjekk i skarpt trav

ein skarp ein
dram med sterkt brennevin
ta seg ein skarp ein
gjere det skarpt
prestere svært godt
han gjorde det skarpt til eksamen
ikkje den skarpaste kniven i skuffa
ikkje blant dei klokaste;
mindre intelligent
skarp tunge
krass og direkte måte å snakke på
ein forfattar med skarp tunge og ein kvass penn
skarpt føre
skiføre med hard, grovkorna snø