stakkar
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt stafkarl ‘tiggar’; opphavleg ‘kar som går med stav’Tyding og bruk
- hjelpelaus person eller skapnad som det er synd i
Døme
- ein fattig stakkar;
- stakkaren var livredd
- redd, veik og feig person
Døme
- ein klønete stakkar
- brukt i omtale eller tiltale for å vise medkjensle eller ømheit
Døme
- fekk du ikkje vere med, stakkar?
- dei var heilt forkomne av svolt, stakkarane