Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 21 oppslagsord

slott

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå lågtysk eigenleg ‘lås, trygg stad’

Tyding og bruk

stor og prydeleg bygning (som er bustad for ein adeleg eller kongeleg person)
Døme
  • Slottet i Oslo;
  • i England er det mange gamle slott;
  • huset var eit slott å kalle

lystslott

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

landleg slott brukt til kortare opphald
Døme
  • eit lystslott i renessansestil

borg 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt borg; truleg samanheng med berg

Tyding og bruk

  1. slott bygd som ei festning;
    festningsverk med tårn og ringmur
  2. om eldre forhold: utbygd forsvarsverk

hoppeslott

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

stor, oppblåsbar leikesak, i form av eit slott eller ei borg ein kan hoppe i
Døme
  • barna kan boltre seg i hoppeslottet;
  • leikeparken har eit gigantisk hoppeslott med plass til 60 personar

soriamoriaslott

substantiv inkjekjønn

Opphav

truleg laga etter Kurea Hurea, øyar søraust for Arabia, eller etter finsk suuria muuria ‘store steinhus’

Tyding og bruk

  1. i eventyr: gildt slott;
    strålande vakker bygning
  2. i overført tyding: dagdraum;

portal

substantiv hankjønn

Opphav

frå mellomalderlatin ‘forhall’; av latin porta ‘dør’

Tyding og bruk

  1. rikt utsmykka inngang til ei kyrkje, eit slott eller ein annan monumental bygning
  2. inngangsstad på internett som leier brukaren vidare til informasjon;
    jamfør nettportal
    Døme
    • nye tenester er tilgjengelege gjennom portalen

vollgrav

substantiv hokjønn

Opphav

av voll (2

Tyding og bruk

grav (1, 2) med vatn rundt ei festning eller eit slott

chateau

substantiv inkjekjønn

Uttale

sjatåˊ

Opphav

frå fransk; av latin castellum ‘lite slott’

Tyding og bruk

(fransk) slott, herregard

laiv

substantiv hankjønn

Uttale

laiv

Opphav

kortform av engelsk live-action role-playing

Tyding og bruk

rollespel (2) der kvar deltakar spelar ei rolle med visse eigenskapar gjennom heile spelet, ofte med kostyme og andre effektar
Døme
  • dei deltok på ein stor laiv som varte ei heil veke;
  • laiven vart arrangert på eit polsk slott

intendant

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk og tysk; frå latin intendens, av intendere ‘vake over’

Tyding og bruk

  1. offiser som har ansvaret for forsyningar av proviant, drivstoff og intendanturmateriell ved ei avdeling eller eit fartøy
  2. forvaltar, styrar (særleg ved museum, slott eller liknande)
    Døme
    • intendanten på museet