Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

rutsje

rutsja

verb

Opphav

frå tysk

Tyding og bruk

gli snøgt;
rase (2, 1), skli
Døme
- snøen rutsja utfor taket;
- rutsje nedover bakken
i overført tyding: falle raskt
Døme
- prisane rutsjar nedover

rutsjebane

substantiv hankjønn eller hokjønn

Tyding og bruk

bane til å rutsje på;