rokokko
substantiv hankjønn
Opphav
frå fransk av rocaille ‘dekorasjon av muslingar, korallar, stein o l’, av roc ‘bergstykke’Tyding og bruk
- stilart med snirklet og usymmetrisk ornamentikk som utvikla seg frå barokken
- i litteratur, målarkunst og musikk kring 1725–1770: smaksretning med sans for forfina, lette og grasiøse livsformer og uttrykksmiddel