Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

postulat

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin perfektum partisipp av postulare ‘krevje’

Tyding og bruk

uprova påstand
i filosofi: læresetning, føresetnad som ikkje kan provast

påstand

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

noko som blir påstått, utsegn som det ikkje er ført prov for, postulat;

i jus: krav (

Døme

påstand står mot påstand;
aktor la ned påstand om ti års fengsel