Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

poeng

substantiv inkjekjønn

Uttale

poenˊg

Opphav

av fransk point; frå latin

Tyding og bruk

talverdi nytta til måling og gradering
Døme
- få hundre poeng i pilkast;
- realløna steig to poeng;
- talaren skåra mange poeng
viktig eller slåande moment;
hovudsak, kjerne
Døme
- poenget er at politikken er endra;
- vitsen er utan poeng

Faste uttrykk

dele poeng
i idrett: spele uavgjort
tape på poeng
tape ved å ha fått færrast poeng (i idrettar som boksing og bryting)
vinne/sigre på poeng
sigre ved å ha fått flest poeng (i idrettar som boksing og bryting)

vits

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk; samanheng med vidd ( og vittig

Tyding og bruk

skjemtord;
vittig historie
Døme
- fortelje ein vits;
- slå vitsar;
- han skjøna ikkje vitsen i historia – poenget;
- løyvinga til tiltaket er berre ein vits – låtteleg lita
meining, føremål
Døme
- det er liten vits i å nekte;
- vitsen med tiltaket

blødme

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

frå bokmål

Tyding og bruk

flau, tåpeleg vits, særleg der poenget er eit ordspel på lydlike ord

Døme

dei byrja bli lei blødmene hans