Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

obskøn

adjektiv

Uttale

opskøˊn, opskjøˊn

Opphav

frå latin, av caenum ‘skit’

Tyding og bruk

usømeleg, utuktig, rå (, 4)

Døme

obskøne ord

obskønitet

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

det å vere obskøn
obskøn handling;
obskønt ord;
griseprat