Avansert søk

14 treff

Nynorskordboka 14 oppslagsord

marin

adjektiv

Opphav

frå latin , av mare ‘hav’

Tyding og bruk

som gjeld havet
Døme
  • marine planter

Faste uttrykk

  • marin grense
    høgaste nivået havet hadde etter siste istid

submarin

adjektiv

Opphav

av sub- og marin

Tyding og bruk

som finst eller går føre seg under havflata;

marin grense

Tyding og bruk

høgaste nivået havet hadde etter siste istid;
Sjå: marin

marine

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk; jamfør marin

Tyding og bruk

  1. særleg i bunden form eintal: krigsflåten med materiell, personar og institusjonar;
    Døme
    • ein kaptein i marinen;
    • Marinen og Kystvakta utgjer til saman Sjøforsvaret
  2. målarstykke med motiv frå havet

marinere

marinera

verb

Opphav

frå fransk , opphavleg ‘gje sjøsmak til’; jamfør marin

Tyding og bruk

leggje ned matvarer i marinade
  • brukt som adjektiv:
    • marinert sild

marinbiolog

substantiv hankjønn

Opphav

av marin

Tyding og bruk

person som har marinbiologi til fag

marina

substantiv hankjønn

Opphav

frå italiensk og spansk ‘strandområde’; jamfør marin

Tyding og bruk

lystbåthamn med serviceanlegg

marinade

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk, frå spansk; jamfør marin

Tyding og bruk

lake av vin eller olje, eddik, salt og krydder til konservering eller smakstilsetning

kappedyr

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

primitiv, marin organisme av rekkja ryggstrengdyr i underrekkja Tunicata

ultramarin 1

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Opphav

av ultra- og marin eigenleg ‘frå andre sida av havet’, av di stoffet kom frå Asia

Tyding og bruk

sterkt blått fargestoff