Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

mæte

mæta

verb

Opphav

norrønt meta ‘måle, verdsetje, vørde’; av svensk mäta ‘måle’

Tyding og bruk

akte (3), vyrde (, 1);

bry seg om;

Døme

ho var ikkje mykje mætt;
dei mætte det ikkje

mæt

adjektiv

Opphav

norrønt mætr; samanheng med mæte

Tyding og bruk

som er akta;

dugande (1), verdfull (2)

Døme

det var ikkje mæte greiene;
du er ikkje mætare du enn andre

mismæte

mismæta

verb

Opphav

av mis- og mæte

Tyding og bruk

vanvørde, sjå ned på, undervurdere

Døme

mismæte ei gåve;
han var mismætt av dei andre