Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

knak

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

det å knake;

knakande lyd

Døme

knak og brak

knake

knaka

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

truleg lydord

Tyding og bruk

lyde brakande eller knasande;
knirke (1)
Døme
- knake og brake;
- knake i ledda;
- isen knakar;
- det knaka i ein planke
i overført tyding: vise teikn på at noko kan ta slutt eller bli øydelagd
Døme
- det knakar i pensjonssystemet
i overført tyding: vise styrke og framgang
Døme
- åkrane spirer så det knakar

Faste uttrykk

knake i skøytane
- vere nær ved å falle frå kvarandre
  stolen tok til å knake i skøytane
- vere nær ved å ta slutt
  koalisjonen knakar i skøytane
tenkje så det knakar
tenkje grundig
han tenkte så det knaka

brak

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt brak; som førsteledd frå svensk

Tyding og bruk

sterk og knakande lyd av noko som fell, eksploderer eller liknande;
braking;
dunder (2, 1);
smell (2, 1)
Døme
- velte bordet med dunder og brak;
- ho vakna av bulder og brak oppe i fjellsida;
- isen brast med knak og brak
brukt som førsteledd i samansetningar: med kraftig verknad;
i ord som braknederlag, braktap, braksiger og brakval

Faste uttrykk

med eit brak
- med høg lyd
  slå døra igjen med eit brak
- i overført tyding: brått og ettertrykkeleg
  vakne med eit brak;
  ein forfattar som slo gjennom med eit brak