Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

kjefting

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å kjefte

Døme

ty til kjefting og skuldingar

kjeft

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt keptr

Tyding og bruk

munn på dyr eller menneske;
trut
Døme
- hunden hadde frode om kjeften;
- ha kjeften full av mat;
- få seg ein på kjeften
munn som talereiskap;
munn (2)
Døme
- stoppe kjeften på nokon;
- alle som opnar kjeften, har eit ansvar
skjenn, kjefting
Døme
- bruke kjeft;
- få kjeft
fremste del på grave- eller gripereiskap;
vid opning;
gap
Døme
- kjeften på tonga;
- ein gravemaskin med stor kjeft
egg (1, 1) på øks

Faste uttrykk

ha det i kjeften
vere god til å prate, men ikkje til å handle
halde kjeft
teie, slutte å snakke;
ikkje fortelje
hald kjeft!
ikkje ein kjeft
ikkje nokon;
ingen
det var ikkje ein kjeft å sjå
passe kjeften
vere forsiktig med kva ein seier
vere stor i kjeften
bruke sterke ord;
vere skrytete