Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 7 oppslagsord

kavaleri

substantiv inkjekjønn

Opphav

gjennom fransk, frå italiensk; jamfør kavaler

Tyding og bruk

  1. om eldre forhold: militær tropp som kjempar til hest
  2. militære tropp med pansra køyretøy;
Artikkelside

våpen

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt vápn

Tyding og bruk

  1. reiskap eller innretning brukt i kamp, krig eller til jakt
    Døme
    • børsa er eit vanleg våpen;
    • ein kniv kan vere eit farleg våpen;
    • løyve til å bere våpen;
    • ha mange soldatar under våpen – væpna, stridsbudde soldatar
    • i overført tyding:
      • ordet var det sterkaste våpenet hans
  2. (del av ei) forsvarsgrein, våpenslag
    Døme
    • kavaleri og samband er våpen i Forsvaret
  3. Døme
    • Flå kommune har eit bjørnehovud i våpenet sitt

Faste uttrykk

  • leggje ned våpena
    slutte å krige
  • strekkje våpen
    kapitulere
    • laget måtte strekkje våpen mot den regjerande verdsmeistaren
Artikkelside

hestfolk

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

Artikkelside

eskadron

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk; frå italiensk

Tyding og bruk

militær eining i eit kavaleri;
Artikkelside

kavalerisjokk

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

  1. om eldre forhold: angrep frå kavaleri (1) med blanke våpen (1)
  2. åtak med stridsvogn (1) i særs høgt tempo, ofte medan ein gjev eld
Artikkelside

infanteri

substantiv inkjekjønn

Opphav

gjennom spansk infanteria, av infante ‘fotsoldat, tenar’; frå latin infans ‘lite barn’

Tyding og bruk

  1. del av militær organisasjon som kjempar på bakken og med handvåpen;
    til skilnad frå kavaleri
    Døme
    • tre bataljonar infanteri;
    • infanteriet er hovudvåpengreina i Hæren
Artikkelside

rytteri

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

  1. om eldre forhold: militære troppar som kjempar til hest;
  2. brukt som etterledd i samansetningar om det å særleg fokusere på ein ting
Artikkelside