Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 17 oppslagsord

indoeuropeisk 1

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Tyding og bruk

grunnspråk (1) i den språkfamilien som ei rekkje språk i Europa, Iran og India, har utvikla seg frå
Døme
  • utviklinga frå indoeuropeisk til dei moderne språka i Europa

indoeuropeisk 2

adjektiv

Tyding og bruk

Døme
  • eit indoeuropeisk suffiks;
  • dei indoeuropeiske språkfamilien strekkjer seg frå India og Iran til Europa

germansk språk

Tyding og bruk

språk i ei indoeuropeisk språkgruppe som i dag femner om tysk, nederlandsk, afrikaans, jiddisk, frisisk, engelsk og dei nordiske språka;
Sjå: germansk

germansk 1

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Tyding og bruk

indoeuropeisk språk som germanarane talte;
germansk språk

katalansk 1

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Opphav

av katalansk (2

Tyding og bruk

språk i den romanske greina av indoeuropeisk, offisielt språk i landskapet Catalonia i Spania og det offisielle språket i Andorra;
til skilnad frå kastiljansk (1

hettittisk 1

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Tyding og bruk

utdøydd indoeuropeisk (2 språk brukt av hettittane

valmue

substantiv hankjønn

Opphav

samanheng med valen eigenleg ‘bedøving’ og eit indoeuropeisk ord for valmue

Tyding og bruk

plante av slekta Papaver i valmuefamlien

ariar

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom tysk; frå sanskrit arya ‘høgboren’

Tyding og bruk

  1. om historiske tilhøve: person frå India eller Iran som talte eit indoeuropeisk språk
  2. i nazistisk språkbruk: person av nordisk opphav

armensk 1

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Uttale

armeˊnsk

Opphav

av armensk (2

Tyding og bruk

indoeuropeisk språk hovudsakleg brukt i Armenia

nygresk 1

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Tyding og bruk

indoeuropeisk (2 språk hovudsakleg brukt i dagens Hellas;
til skilnad frå gammalgresk