Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

indikativ

adjektiv

Tyding og bruk

som viser eller indikerer noko

Døme

eit indikativt bod er ikkje bindande;
kommunen hadde ei indikativ folkeavstemming

indikativ

substantiv hankjønn

Opphav

av latin (modus) indicativus, av indicare; jamfør indikere

Tyding og bruk

i grammatikk: modus (1) som uttrykkjer at ei ytring skal tolkast som ei konstaterande eller forteljande utsegn eller som eit direkte spørsmål; jamfør imperativ (1 og konjunktiv
Døme
- ‘syklar’ og ‘handla’ er verb i indikativ;
- verbet står i indikativ
verb som er bøygd i indikativ (1)

modus

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin ‘mål, måte’

Tyding og bruk

i språkvitskap: verbalkategori som uttrykkjer kva talaren meiner om det som blir sagt, om det skal tolkast som ein påstand, eit ynske eller eit påbod
Døme
- moderne norsk har to modi, indikativ og imperativ
om elektronisk apparat: innstilling (1), funksjon (4)
mental tilstand
Døme
- eg må vere i rett modus før kampen tek til

indikativisk

adjektiv

Tyding og bruk

i grammatikk: som står i indikativ

Døme

indikativiske verbformer