Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 2 oppslagsord

gunst

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk eller tysk; samanheng med ynde (1

Tyding og bruk

  1. Døme
    • vinne gunst hos nokon;
    • nyte gunst hos nokon
  2. Døme
    • dette er til gunst for meg

favør

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk; frå latin favor ‘gunst’

Tyding og bruk

Døme
  • dommen gjekk i favør av han;
  • stillinga i kampen er 2–1 i norsk favør