Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

erverv

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

  1. det å skaffe, tileigne, kjøpe eller pådra seg noko
    Døme
    • erverv av eigedom;
    • dei er sikta for erverv av narkotika
  2. arbeid som gjev inntekt;

erverve

erverva

verb

Opphav

av tysk erwerben

Tyding og bruk

  1. skaffe, tileigne, opparbeide;
    Døme
    • målet er å erverve seg meir kunnskap om situasjonen;
    • erverve grunn frå tomtene til naboane
  2. brukt som adjektiv: som ikkje er medfødd
    Døme
    • erverva sjukdomar;
    • ein erverva eigenskap

ervervsevne

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

evne (1, 1) til å vere yrkesaktiv;
jamfør erverv (2)
Døme
  • tape delar av ervervsevna

profesjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin ‘offentleg erklært erverv’

Tyding og bruk

arbeid som ein lever av eller er utdanna til;
Døme
  • vere songar av profesjon;
  • arbeidslag samansett av ulike profesjonar