Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

dublett

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk

Tyding og bruk

noko det finst to av;
dobbelteksemplar
Døme
- ha dublett av ein mynt i samlinga
dobbeltløpa gevær
hybel med to rom og felles kjøken og bad
Døme
- ho fekk ein dublett i nærleiken av universitetet
edelstein som består av to delar som er montert saman

dublé, duble

substantiv hankjønn

Uttale

dubleˊ

Opphav

frå fransk; av dublere

Tyding og bruk

metall trekt med eit tynt lag av finare metall, oftast gull
Døme
- eit ur i dublé
det å skyte to stykke vilt ved å fyre av begge geværløpa samstundes;
det å dublere (4);
jamfør dublett (2)
støyt som ein dublerer ei biljardkule med