Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

bisetje, bisette

bisetja, bisetta

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

frå tysk; av bi- (

Tyding og bruk

utføre ein seremoni før kremasjon

Døme

bisetjast i kapellet;
ho vart bisett frå domkyrkja

krematorium

substantiv inkjekjønn

Opphav

jamfør kremere; latinsk nylaging

Tyding og bruk

hus der døde blir bisette og brende