Avansert søk

Nynorskordboka 6 oppslagsord

opponere

opponera

verb

Opphav

frå latin ‘setje opp imot’

Tyding og bruk

seie imot, ta til motmæle, kome med motlegg eller innvendingar
Døme
- opponere mot alt og alle
vere opponent (2)

Faste uttrykk

opponere ex auditorio
opponere frå auditoriet

opponent

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin; av opponere

Tyding og bruk

person som kjem med innvendingar;
motstandar (i ordskifte)
person som ved ein doktordisputas går kritisk igjennom avhandlinga til doktoranden
Døme
- første og andre opponent i disputasen

Faste uttrykk

opponent ex auditorio
person som opponerer frå tilhøyrarplass;
jamfør opponere (2)
opponent ex officio
person som er oppnemnd av universitetet til å ta rolla som kritikar av doktoravhandling ved ein doktordisputas;
jamfør opponere (2)

ex auditorio

adverb

Opphav

frå latin; jamfør auditorium

Tyding og bruk

frå auditoriet, frå tilhøyrarplassen

Faste uttrykk

opponere ex auditorio
opponere ved doktordisputas utan å vere oppnemnd opponent

opponere ex auditorio

Tyding og bruk

opponere ved doktordisputas utan å vere oppnemnd opponent;

Sjå: ex auditorio

ex officio

adverb

Uttale

eks åfisˊsio

Opphav

frå latin

Tyding og bruk

som del av embetsplikta;

om opponent: som er nemnd opp av universitetet;

jamfør ex auditorio

ex

preposisjon

Uttale

eks

Opphav

frå latin

Tyding og bruk

i latinske uttrykk: ut av;

frå, med frådrag av;

jamfør eks-

Døme

ex auditorio