Avansert søk

Nynorskordboka 6 oppslagsord

appellere

appellera

verb

Uttale

apeleˊre

Opphav

frå latin ‘kalle, tiltale’, av ad ‘til’ og pellere ‘drive’

Tyding og bruk

vende seg til nokon med oppmoding, bøn om medhald
Døme
- appellere til alle gode krefter
ha appell (2)
Døme
- talen appellerte til alle;
- appellere til kjenslene
i jus: anke (2, 4);
jamfør appell (3)
Døme
- appellere til retten

emotiv

adjektiv

Tyding og bruk

sterkt mottakeleg for inntrykk
Døme
- aktivere emotive tendensar
som appellerer til eller vekkjer visse kjensler;
verdiladd, kjensleladd
Døme
- emotive ord;
- både emotivt og kognitivt innhald

populærkultur

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

kultur som appellerer til folk flest;

til skilnad frå finkultur

kultfilm

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

film som appellerer sterkt til ei gruppe og har fått kultstatus

Døme

dei viste kultfilmen på filmklubben

appellant

substantiv hankjønn

Uttale

apelanˊt

Tyding og bruk

person som appellerer 3;

jamfør appell

Døme

ho var ein av appellantane under demonstrasjonen

kultfigur

substantiv hankjønn

Opphav

Tyding og bruk

person eller karakter, ofte artist eller skodespelar, som appellerer sterkt til ei gruppe menneske;
jamfør kultstatus
Døme
- han vart ein kultfigur i undergrunnsmiljøet;
- ho er ein kultfigur i næringslivet
figur eller statue som blir tilbeden som ein del av ein kult (1, 1)
Døme
- kultfiguren i tre stod i tempelet