Avansert søk

Nynorskordboka 12 oppslagsord

kult 1

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin , av colere ‘dyrke’

Tyding og bruk

religiøs tilbeding i form av rituell handling, ofte i fellesskap;
praktisk utøving av religion;
kultus
- - fruktbarheitskult
  - keisarkult
religiøs rørsle eller sekt (1, 1) som ofte blir oppfatta som uortodokse og gjerne bur skilt frå samfunnet
Døme
- dei vaks opp i ein kult;
- kulten var ein skikkeleg pengemaskin
gruppe menneske som er intenst opptekne av ein spesiell person, ting eller idé;
jamfør kultfilm og kultstatus
Døme
- det vaks opp ein kult omkring bandet;
- kulten av fans

kjettar

substantiv hankjønn

Opphav

av lågtysk ketter; av gresk katharos ‘rein’, utnamn på tilhengjar av manikeisk sekt i mellomalderen

Tyding og bruk

person med meiningar som er i strid med dei som kyrkja lærer;
vranglærar, heretikar
person med avvikande meiningar som blir sterkt fordømde

heresi

substantiv hankjønn

Opphav

av gresk hairesis ‘val, sekt’

Tyding og bruk

kjetteri, ranglære

trudomssamfunn

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

gruppe personar med same (variant av) religion;

skismatikar

substantiv hankjønn

Opphav

Tyding og bruk

person som bryt med kyrkjesamfunnet sitt for å skipe eller gå over til ei ny sekt

sikte 4

sikta

verb

Opphav

frå eldre dansk; samanheng med norrønt sekt ‘skuld’ og sak

Tyding og bruk

om det offentlege: skulde, skuldgje

Døme

sikte ein for vilja drap

selot

substantiv hankjønn

Opphav

frå gresk av zelotes ‘ihuga, nidkjær’ etter Simon seloten i Bibelen, tilhengjar av ei jødisk sekt som ville få slutt på romarstyret med vald

Tyding og bruk

person som syner blind ihuge, særleg i trudomssaker;

sekterisk

adjektiv

Tyding og bruk

som høyrer til ei sekt
som (oftast) har særstandpunkt
Døme
- sekteriske meiningar

sekterar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

person som er medlem i ei sekt

sektdanning

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å danne ei sekt (

Side 1 av 2

Resultat per side: