einsleg
adjektiv
Opphav
norrønt einsligr; av ein (2Tyding og bruk
- som det er éin av;som er aleine, for seg sjølv
Døme
- ei einsleg svale;
- eit einsleg tre
- som ikkje er gift eller sambuar;som bur aleine
Døme
- einsleg mor
- brukt som substantiv
- både einslege og familiefolk
- om stad: avsides (1)
Døme
- ein einsleg gard;
- det er så einsleg der