aura
substantiv hankjønn
Opphav
av latin aura ‘pust, luftdrag’Tyding og bruk
- utstråling eller stemning som karakteriserer ein person, ein gjenstand eller ein stad
Døme
- ein aura av makt;
- ha ein aura av mystikk kring seg;
- eit hotell med ein aura av gammal luksus
- i parapsykologi eller liknande: felt av (åndeleg) energi som omgjev menneske, dyr og planter, og som enkelte personar kan merke eller sjå
Døme
- analysere auraen;
- auraen målast i fargar
- i medisin: førevarsel i form av sanseinntrykk, særleg før migrene- eller epilepsianfall