Avansert søk

Bokmålsordboka 3 oppslagsord

substantiv hankjønn

til skilnad frå dieselbil og elbil

adjektiv

som blir driven med belte (7)

substantiv hankjønn

idrett driven av lag eller utøvar som representerer ei bedrift

substantiv hokjønn

kanskje etter lågtysk

kjempe mot vindmøller
etter Cervantes’ roman Don Quijote: kjempe mot innbilte motstandarar

i samansetning

substantiv hokjønn

form for slalåmkøyring der svingane blir utførde som telemarkssvingar, og som blir driven både i preparerte bakkar og i laussnø

adjektiv

norrønt ýztr; jamfør ytre (

som er, ligg lengst ute (mot kant, rand, grense, overflate eller utvendig side og liknande), som ligg lengst borte (frå sentrum og liknande);
som er nærmast havet
Døme
- ytste garden;
- det var ytst på kanten;
- ytste øyane;
- ytste odden;
- frå den ytste landsenden;
- det var ytst på tunga mi – eg hadde nær sagt det;
- ytste laget, skalet;
- ytste fingertuppen – del av fingertuppen lengst ute
- i religiøst mål:
  det ytste mørkeret – stad lengst frå Gud der fullstendig mørker rår
- som adverb: lengst ute (mot kant, rand, grense, overflate eller utvendig side o l)
  ytst på kanten, stupet;
  han sat ytst på benken;
  ytst ute på neset;
  ytst hadde han ein tjukk genser
etter nytestamentleg gresk eskhatos ‘sist’
Døme
- den ytste tida – siste tida, tida før dommedag
- om person:
sterkast, størst mogleg, overmåte intens, særs djuptgåande;
òg: prekær, på livet laus
Døme
- i den ytste einsemd;
- i den ytste naud
mest langtdriven;
mest konsekvent, mest reindyrka
Døme
- til dei ytste konsekvensar;
- i sine ytste former

den ytste dagen
domedag
gjere sitt ytste
gjere det ein kan;
yte sitt beste
liggje på sitt ytste
liggje for døden
til det ytste
til grensa av det moglege;
i aller høgste grad
spenninga er driven til det ytste;
utnytte noko til det ytste;
han er harmfull til det ytste