Nynorskordboka
butikk
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein butikk | butikken | butikkar | butikkane |
Opphav
gjennom fransk boutique, opphavleg frå gresk apotheke; same opphav som apotek og bodegaTyding og bruk
- lokale der ein sel forbruksvarer;forretning
Døme
- gå på butikken;
- dei liker å gå i butikkar
- verksemd som ein driv med (for å tene pengar)
Døme
- stengje heile butikken
Faste uttrykk
- dårleg butikkulønsam verksemd
- gjere butikk påtene gode pengar på
- god butikklønsam verksemd