Nynorskordboka
bumerang
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein bumerang | bumerangen | bumerangar | bumerangane |
Opphav
av engelsk boomerang, opphavleg frå eit australsk språkTyding og bruk
- flatt, bøygd kastevåpen som ein kastar slik at det kjem attende til utgangspunktet når det ikkje råkar målet
Døme
- kaste ein bumerang
- i overført tyding: utsegn eller handling som slår attende (og har motsett verknad av det ein ynskte)
Døme
- ein slik påstand kan lett bli ein bumerang