Nynorskordboka
åle 1
åla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å ålaå åle | ålaråler | ålte | har ålt | ål! |
| ålar | åla | har åla | ål!åla!åle! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| ålt + substantiv | ålt + substantiv | den/det ålte + substantiv | ålte + substantiv | ålande |
| åla + substantiv | åla + substantiv | den/det åla + substantiv | åla + substantiv | |
Opphav
av ål (1Tyding og bruk
særleg refleksivt:
Faste uttrykk
- åle seg framòg overf: snu seg fram, gå krokvegar
- åle segbukte, krøkje seg (som ein ål)