Nynorskordboka
åbu
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei åbu | åbua | åbuer | åbuene |
Opphav
norrønt ábúð, eigenleg ‘det å bu (på ein gard), åsete’Tyding og bruk
(plikt til) vedlikehald av ein leigd eigedom;
jamfør åbot