Nynorskordboka
øre 2
substantiv hankjønn eller inkjekjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hankjønn | ein øre | øren | øre | ørane |
| inkjekjønn | eit øre | øret | øra | |
Opphav
norrønt eyrir, fleirtal aurar; av latin aureus ‘gullmynt’ av aurum ‘gull’Tyding og bruk
- skandinavisk mynteining verd ¹⁄₁₀₀ krone
Døme
- det kosta ei krone og femti øre;
- siste øra(ne) gjekk til ein kopp kaffi;
- ikkje ein (eit) øre – ikkje noko, ingenting;
- han åtte ikkje ein (eit) øre;
- han stod der utan ein (eit) øre – heilt pengelens;
- det er ikkje verdt fem øre – ikkje nokon ting
- før: nordisk vekt- og mynteining, om lag 25 gram, verd ⅛ mark
- før: jordegodseining i landskyldrekninga som gav eitt bismarpund smør (eller tilsvarande verdi i andre vareslag) i årleg leige
Faste uttrykk
- på øren el. øreti uttrykknøyaktig
- det stemmer på øren (øret)