Nynorskordboka
volutt
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein volutt | volutten | voluttar | voluttane |
Opphav
gjennom fransk og, italiensk; frå latin volutus ‘ihoprulla’ av volvere ‘rulle, snu’Tyding og bruk
i bygningskunst og treskurd: ornamentalt spiralforma motiv (til dømes på jonisk søylehovud)