Nynorskordboka
vogge 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei vogge | vogga | vogger | voggene |
Opphav
norrønt vagga; av vagge (2Tyding og bruk
spedbarnsseng som kan ruggast (eller huskast)
Døme
- liggje i vogga;
- dette vart ikkje sunge over vogga hennar – ho vart ikkje spådd ei slik framtid;
- vogga hennar stod i Grimstad – ho vart fødd i Grimstad
Faste uttrykk
- frå vogga til gravaheile livet