Nynorskordboka
vitnesbyrd
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit vitnesbyrd | vitnesbyrdet | vitnesbyrd | vitnesbyrda |
Opphav
jamfør norrønt vitnisburðr; eigenleg ‘vitneutsegn som blir boren fram’Tyding og bruk
- fråsegn, utsegn bygd på personleg kjennskap
Døme
- kome med eit vitnesbyrd;
- rangt vitnesbyrd
- i religiøst mål: vedkjenning frå truande