Nynorskordboka
viss 1
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| viss | visst | visse | visse |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| vissare | vissast | vissaste |
Opphav
norrønt víss, opphavleg samanfall med víss ‘vis’; samanheng med vis (2 og viteTyding og bruk
- sikker, avgjord, tvillaus;jamfør visst (1, 1)
Døme
- vere viss på noko;
- vite for visst;
- den vissaste råda mot forkjøling;
- sant og visst;
- sikkert og visst
- bestemd, fastsett
Døme
- sitje på sin visse plass;
- visse grunnar;
- med visse mellomrom;
- på visse måtar;
- ein viss herr Ås;
- vere ei viss hjelp i
Faste uttrykk
- ein viss mannfanden;
jamfør hinmann- det var som ein viss mann styrde med dei
- ein viss stad
- i/til ei viss gradtil dels, litt
- i ei viss grad kan ein seie det;
- eg er til ei viss grad einig med deg
- i ein viss fartsvært fort;
brennfort- han forsvann i ein viss fart