Nynorskordboka
virtuos 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein virtuos | virtuosen | virtuosar | virtuosane |
Opphav
frå italiensk, opphavleg ‘dugande’; av latin virtus ‘kraft’Tyding og bruk
person (særleg kunstnar) med høgt utvikla teknikk
Døme
- ein virtuos på fele;
- ho var ein virtuos i versekunst;
- dei var virtuosar på fotballbana