Nynorskordboka
vime 2
vima
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å vimaå vime | vimar | vima | har vima | vim!vima!vime! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| vima + substantiv | vima + substantiv | den/det vima + substantiv | vima + substantiv | vimande |
Opphav
jamfør islandsk víma ‘vere ør’; truleg samanheng med svime (2Tyding og bruk
fare hit og dit som i ørska, vingle;
ha rare innfall
Døme
- vime seg bort i skodda