Nynorskordboka
vignett
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein vignett | vignetten | vignettar | vignettane |
Uttale
òg vinjetˊtOpphav
fransk diminutiv av vigne ‘vinranke’Tyding og bruk
- lita dekorasjonsteikning (opphavleg av ei vinranke) på tittelbladet eller føre eller etter kvart kapittel
- stutt kjenningsmelodi, karakteriserande kjennemerke
Døme
- ha ei fast spalte i avisa med sin eigen vignett over