Nynorskordboka
vesir
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein vesir | vesiren | vesirar | vesirane |
Opphav
gjennom tyrkisk ‘rådgjevar’; frå arabisk wazir ‘person som ber’Tyding og bruk
i eldre tid: statsembetsmann i muslimsk land