Nynorskordboka
vesen
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit vesen | vesenet | vesen | vesena |
Opphav
frå lågtysk av infinitiv wesen ‘vere’Tyding og bruk
Faste uttrykk
- gjere vesen avòg: bry seg (for mykje) med, leggje (for stor) vekt på (noko)