Nynorskordboka
vertikal 2
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| vertikal | vertikalt | vertikale | vertikale |
Opphav
frå nylatin, av latin vertex ‘kvervel, isse’, av vertere ‘vende’Tyding og bruk
- motsett horisontal (2
Døme
- dra ei vertikal linje;
- vertikale stolpar
- som gjeld oppstigande ledd i ein institusjon, ein prosess eller liknande
Døme
- vertikale paternalistiske band
- brukt som adverb:
- ulike aktørar samarbeidde både horisontalt og vertikalt
Faste uttrykk
- vertikal integrasjon/integreringdet at ein aktør eller eigar kontrollerer fleire (eller alle) ledd i ein produksjon (frå råvare til ferdig vare)