Nynorskordboka
veritabel
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| veritabel | veritabelt | veritable | veritable |
Opphav
frå fransk av verité ‘sanning’ av; latin verus ‘sann’Tyding og bruk
Døme
- ryke i hop i eit veritabelt slagsmål