Nynorskordboka
valens
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein valens | valensen | valensar | valensane |
Opphav
frå latin ‘styrke’ av valere ‘vere verd, sterk’Tyding og bruk
- i kjemi, særleg før: uttrykk for kor mange hydrogenatom eit atom eller ei atomgruppe kan binde til seg eller byte ut;uttrykk for elektronstrukturen i enkle sambindingar;jamfør oksidasjonstal
Døme
- oksygen har valensen 2
- i språkvitskap: uttrykk for kor mange og kva for setningsledd eit ord, særleg eit verb, må og kan knyte til seg for å lage grammatikalske setningar