Nynorskordboka
uvedkomande, uvedkommande
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| uvedkomande | uvedkomande | uvedkomande | uvedkomande |
| uvedkommande | uvedkommande | uvedkommande | uvedkommande |
Tyding og bruk
- som ikkje vedkjem (saka), uviktig, irrelevant
Døme
- dette er saka (el. meg) uvedkomande;
- hefte seg bort med uvedkomande ting
- som ikkje har lov eller rett til (noko);som ikkje har med (noko)
Døme
- uvedkomande (personar) har ikkje tilgjenge