Nynorskordboka
uttrykkje, uttrykke
uttrykkja, uttrykka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å uttrykkaå uttrykke | uttrykker | uttrykte | har uttrykt | uttrykk! |
| å uttrykkjaå uttrykkje | uttrykkjer |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| uttrykt + substantiv | uttrykt + substantiv | den/det uttrykte + substantiv | uttrykte + substantiv | uttrykkande |
| uttrykkjande | ||||
Opphav
etter tysk; frå fransk exprimerTyding og bruk
- meddele språkleg eller på anna vis;ytre, seie, formulere
Døme
- uttrykkje stor takk;
- uttrykkje kva ein meiner;
- dei uttrykte si misnøye;
- valet uttrykkjer folkeviljen;
- gjennom kunsten uttrykkjer ho at det finst håp
- fastsetje med ein verdi eller eit mål
Døme
- finn lengda uttrykt i meter
Faste uttrykk
- uttrykkje segordleggje seg;
formulere noko munnleg eller skriftleg- uttrykkje seg klart;
- måten ein uttrykkjer seg på