Nynorskordboka
utliggar, utliggjar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein utliggar | utliggaren | utliggarar | utliggarane |
| ein utliggjar | utliggjaren | utliggjarar | utliggjarane |
Opphav
delvis etter tyskTyding og bruk
- framstikkande del av reiskap eller liknande
- utanbords stong eller liknande til å stabilisere ein båt med