Nynorskordboka
utkome, utkomme
substantiv hokjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ei utkome | utkoma | utkomer | utkomene |
ei utkomme | utkomma | utkommer | utkommene |
Opphav
norrønt útkoma ‘det å kome ut’; i tyding 3 truleg etter tyskTyding og bruk
- det å kome ut;stad der ein (eller noko) kjem ut
Døme
- utkoma frå huset
- noko som kjem ut;
Døme
- utkoma av arbeidet, utviklinga