Nynorskordboka
utilbørleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| utilbørleg | utilbørleg | utilbørlege | utilbørlege |
Tyding og bruk
som ikkje høver eller er rett;
urett, usømeleg, urimeleg
Døme
- te seg utilbørleg mot nokon;
- utilbørleg konkurranse
- brukt som adverb:
- ta utilbørleg høge prisar